Wśród badań laboratoryjnych wyróżniamy badania jakościowe i ilościowe. W zależności od charakteru oznaczenia, interpretacja wyników wygląda następująco:
Wynik badania jakościowego, określany jest mianem „dodatni” (pozytywny) lub „ujemny” (negatywny), gdzie:
- „dodatni” – oznacza obecność określonego czynnika/substancji;
- „ujemny” – oznacza brak obecności określonego czynnika/substancji.
Normą w interpretacji wyniku jakościowego jest wynik „ujemny” (negatywny).
W badaniach ilościowych (określających ilość danej substancji, np. danego hormonu), na każdym wyniku umieszcza się zakres referencyjny „od” (minimum) – „do” (maksimum).
Jeśli wynik znajduje się pomiędzy wartościami granicznymi przyjmuje się, że jest on prawidłowy, choć oczywiście zdarzają się wyjątki i dlatego:
WYNIKI POWINNY BYĆ INTERPRETOWANE PRZEZ LEKARZA W OPARCIU O STAN KLINICZNY PACJENTA.
Warto wspomnieć o popełnianym przez pacjentów błędzie – wynik „pozytywny” badania na obecność czynnika chorobotwórczego (np. wirusa HCV) nie oznacza, że wszystko jest w porządku, a wręcz przeciwnie – że stwierdzono zainfekowanie!
Podsumowując:
WYNIKI BADAŃ + PRAWIDŁOWA INTERPRETACJA = WŁAŚCIWA DIAGNOZA